‘MIJN STEM TELT’
Voorheen klapte hij tussen andere mensen dicht. Dat veranderde toen hij lid werd van de Cliëntenraad. ‘Mijn stem telt’, zegt Paolo Vromans (36) die lid werd van de Cliëntenraad van Traverse. ‘Ik word gehoord, gezien en gewaardeerd.’
Hij mag dan nog wel begeleiding hebben, maar verder runt hij zijn eigen leven. Zo werkt hij fulltime bij een cafétaria en lukt het hem ook nog om tijd vrij te maken voor zijn grote passie: fantasy style. Drie jaar geleden kwamen zijn ouders erachter dat Paolo drugs gebruikte. Daarop werd hij door hen direct het huis uitgezet. ‘Traverse heeft me meteen opgevangen’, zegt hij. ‘Ik heb eerst op de Reit gewoond en daarna in Gebouw Eén van Traverse. Sinds een jaar heb ik mijn eigen contingent huisje in ’t Goirke.’ De verhuizing viel hem in het begin zwaar. Op het terrein van Traverse had hij altijd mensen om zich heen. ‘Ineens was ik in mijn uppie. Ik kwam de tijd door met Netflix.’
Mensen
Om meer uit zijn schulp te komen, sloot Paolo zich aan bij de Cliëntenraad van Traverse. Daar ontpopte hij zich tot iemand met goede ideeën die zich volop inzet. ‘Ik sta dicht bij de mensen waarover het gaat’, vertelt Paolo. ‘Dat scheelt. Ik praat zowel met het bestuur als met mede-cliënten en merk dat we allemaal mensen zijn. Meedoen en in contact treden met anderen geeft me zelfvertrouwen. Mijn stem telt, waardoor ik meer van mezelf laat horen.’ Zijn inzet droeg er o.a. aan bij dat er in de algemene ruimten van de woonvoorzieningen van Traverse aan de Reitse Hoevenstraat ook aan de rokers werd gedacht. Er kwamen rokerscabines in de algemene ruimtes en roken op de eigen kamer werd (tijdelijk) toegestaan.
Medezeggenschap
‘Ik ben bij elke vergadering aanwezig’, gaat hij gedreven verder. ‘Zo volg ik op de voet wat er met de inbreng van cliënten gebeurt. De Cliëntenraad is de brug tussen bestuur en bewoners. Zonder dit initiatief zouden besluiten door hogerhand gewoon aan ons opgelegd worden, ook als we het er niet mee eens zijn. Maar uiteindelijk draait het om de cliënten zelf. Wij kunnen onze eigen visies en meningen omtrent wonen en begeleiding inbrengen. Deze medezeggenschap is belangrijk. Mooi dat ik in de Cliëntenraad in de praktijk kan brengen wat ik bij Traverse geleerd heb, namelijk voor mezelf opkomen. Ik word gehoord, gezien en gewaardeerd. Deze ervaring heeft me sterker gemaakt.’
Verlegen
Hij weet nog precies hoe het de eerste keer ging toen hij aan tafel aanschoof. ‘Ik
durfde helemaal niets te zeggen’, herinnert hij zich nog. ‘Ik was erg verlegen. In aanwezigheid van de voorzitter, de secretaris, oud-cliënten en een vrijwilliger klapte ik dicht. Ik ben blij dat ik de kans heb aangegrepen om me bij de Cliëntenraad aan te sluiten. Toch overweeg ik noodgedwongen om ermee te stoppen omdat het leven buiten ook om mijn aandacht vraagt. Ik heb van mijn baas een contractverlenging gekregen en merk dat een dag gauw om is. De balans tussen werk en vrije tijd moet goed zijn, wil je zelf ook in balans blijven.’ Verstandig, want Paolo heeft ook nog een andere bezigheid waar hij voldoening uit haalt.
Idealen
En dat is fantasy. Bij dit onderwerp lichten zijn ogen opnieuw op. In zijn vrije tijd draagt Paolo als fantasy style liefhebber namelijk fantasy kostuums. In de hoedanigheid van een ander personage vertoeft hij voor even in een fantasiewereld. ‘Ik heb drie verschillende outfits’, legt hij enthousiast uit. ‘Daar horen o.a. hoge hoeden en zwaarden bij. Die draag ik op fantasy festivals waar ik andere liefhebbers ontmoet. Maar tijdens het friet bakken draag ik gewoon een werkschort. Ik mag dan wel steeds beter voor mezelf opkomen, maar er zijn grenzen!’ lacht Paolo. Vastlopen, het leven oppakken en midden in de maatschappij staan: het DNA van Traverse.